Стало известно об 11 погибших российских наемниках с Могилевщины

Не менее 11 жителей Могилевской области, воевавших против Украины, были ликвидированы за последнее время. Об этом стало известно на этой неделе.

Как сообщает с понедельника, 27 октября 2025 года, украинский телеграм-канал “Не жди меня из Украины”, стало известно, что погибли:

1. Боганев Владимир Андреевич

07.05.2001 г.р. Могилев, 102-й мотострелковый полк

2. Тужиков Василий Николаевич

27.04.1998 г.р. Могилев

3. Шарахов Сергей Андреевич

21.05.1991 г.р. Бобруйск

4. Бурак Александр Васильевич

12.09.1973 г.р. Бобруйск

5. Данилов Василий Геннадьевич

21.05.1992 г.р. Белыничи

6. Демин Александр Владимирович

05.12.1983 г.р. Костюковичи

7. Димов Илья Витальевич

15.08.1995 г.р. Бобруйск

8. Головачев Сергей Михайлович

30.12.1972 г.р. Горки

9. Грицкевич Денис Николаевич

31.10.1987 г.р. Могилев

10. Ермалинский Александр Владимирович

02.05.1985 г.р. Бобруйск

11. Карпенко Роман Петрович

22.03.2005 г.р. Белыничи 7-я отдельная гвардейская мотострелковая бригада.

Эти люди за немалые деньги пошли служить в армию страны-агрессора с целью уничтожения Украины, но нашли свою смерть на ее земле.

Фотоснимок: mnews.world

Клічаў мае шанец атрымаць першую беларускамоўную карту Беларусі

Беларуская ініцыятыва Maldzis, што дзейнічае ў замежжы, паабяцала перадаць у будучым Клічаўскаму краязнаўчаму музею карту Беларусі, створаную Аркадзем Смолічам. 

Ініцыятыва паведаміла, што яна выкупіла першую беларускамоўную карту Беларусі. Паводле інфармацыі з карты, яна была дазволеная вайсковай цэнзурай Польшчы 27 верасня 1919 года і надрукаваная ў майстэрні “N. Mac i syn” у Вільні.

Карту стварыў Аркадзь Смоліч – географ, дзеяч беларускага нацыянальна-адраджэнскага руху ХХ стагоддзя. Нарадзіўся ў 1891 годзе ў вёсцы Бацэвічы, якая цяпер у межах Клічаўскага раёна. Ахвяра сталінскіх рэпрэсій.

“Гэтая карта ўнікальная тым, што на ёй адлюстраваная ўся тагачасная тэрыторыя пражывання беларусаў. Перад намі паўстае краіна, якая тэрытарыяльна пераўзыходзіць большасць еўрапейскіх дзяржаў, хоць па факце яна такой і не паўстала” – кажа Павел Мацукевіч, кіраўнік ініцыятывы Maldzis.

Да асаблівасцяў карты належыць і тое, што яна перадае спрадвечна беларускія назвы ў напісанні геаграфічных аб’ектаў: Вільня, Менск, Горадня ў выпадку гарадоў, а таксама Нямеччына і Маскоўшчына ў выпадку краін.

Карта Смоліча была набытая ў Польшчы ў прыватнага калекцыянера на сродкі беларускіх ахвярадаўцаў: Дар’і Сліж і Іллі М. Да вяртання карты на радзіму, а менавіта ў Клічаўскі краязнаўчы музей у якасці грамадскага падарунка, яна будзе выстаўляцца за мяжой.

“За савецкім часам мапа Смоліча была забароненая, бо паказвала Беларусь як незалежную дзяржаву. Яна захавалася ў некалькіх асобніках і нам пашчасціла набыць адзін з іх. Мы радыя, што разам з партнёрамі даем магчымасць кожнаму чалавеку набыць копію і такім чынам вярнуць мапу да жыцця” – кажа Рыгор Астапеня, апякун ініцыятывы Maldzis.

Фотаздымак: maldzis.world

Матусевич посетил быховский консервный завод, который 16 лет ждал инвестора

Заместитель главы администрации Лукашенко уже посещал быховский консервный завод раньше, и тогда у Дмитрия Матусевича “не было уверенности”.

Заместитель главы администрации Лукашенко Дмитрий Матусевич приехал на ООО “Быховский консервный завод”, передал от него “добро” на дальнейшее процветание производства и парочку добрых напутствий от себя.

Показательно, что Матусевич вспомнил о своем посещении завода восемь лет назад, то есть в 2017 году и тогда “все понимали, вроде как есть производство, но уверенности нет, оборотных средств не было”.

Да и откуда им было взяться? Тогда предприятием вплотную занимался Сергей Громыко – бывший директор ООО “Газосиликат” из Могилева, неизвестно как попавший в директора консервного завода. 

Он потом долго ездил в Быхов на суды, связанные с “поставками” березового сока в Африку. 

А через пять лет после визита Матусевича антикризисного управляющего  ОАО “Быховского консервный-овощесушильный завод” Александра Морозова приговорили к 7,5 годам заключения в ИТК усиленного режима. Оказывается оборотные средства, по крайней мере, на бесцельные командировки Морозова в страны дальнего зарубежья, были.

Что касается радости Матусевича из-за прихода на завод частного инвестора, то она тоже запоздалая – на целых шестнадцать лет, которые были потрачены ставленниками Лукашенко на разворовывание предприятия. 

Еще в 2009 году, во время приезда на завод премьера Сергея Сидорского о необходимости прихода на предприятие частного инвестора заговорил директор предприятия Олег Лачев. Тогда за эти речи его сняли с должности.

Но вот “трудные времена” остались позади и Дмитрий Матусевич хвалит частника за то, что тот вложил в доведенное до ручки предприятие 35 миллионов рублей. 

Более того, глава администрации видит в этом мудрость Лукашенко.

На самом деле речь идет совсем не о мудрости, а об изворотливости последнего и его приспешников, которые в пиковой ситуации включают заднюю и выдают чужие успехи за свою прозорливость.

Между тем, фокусы с раздачей быховских предприятий на разграбление “крепким хозяйственникам” из Могилева еще не закончились. Один из подельников Морозова, которому удалось избежать ответственности, теперь занимается поставками молочной продукции в Россию, а его отец Валерий Хурсан назначен директором быховского филиала “Бабушкиной крынки”. 

Во время процветания Морозова Хурсан состоял в руководстве могилевского винзавода и через сына торговал вином в фирменном магазине быховского консервного завода. Само собой, без накладных и прочей бюрократической волокиты.

И вот пока Дмитрий Матусевич знакомится с “производственными процессами” на консервным заводе, похоже, на молочном предприятии следует ждать процессов уголовных.

Фото: БелТА.

Дзень у гісторыі. 29 кастрычніка. “Чорная ноч” беларускай літаратуры і навукі

1611 год. Цар маскоўскі Васіль IV Шуйскі паўстаў як палонны перад Сенатам, каралём і вялікім князем Жыгімонтам Вазай у Варшаве.

Па перапоўненых радасным натоўпам вуліцах Варшавы правезлі “жывыя трафеі”: узятага ў палон цара Васіля Шуйскага, групу маскоўскіх дыпламатаў і военачальнікаў.

Затым Шуйскага ўвялі ў каралеўскі замак і ён пакланіўся Жыгімонту ў ногі.

1937 год. “Ноч (не)расстраляных паэтаў”, «Чорная ноч» беларускай літаратуры і навукі.

У Мінску расстраляны шматлікія дзеячы культуры, асветы і дзяржаўнага апарату Беларусі, усяго — каля 160 чалавек, у тым ліку літаратары  

Сярод забітых прадстаўнікоў беларускай эліты, некалькі чалавек паходзілі з Магілёўшчыны. Гэта: 

  • Платон Галавач — в. Пабокавічы, Бабруйскі павет, Мінская губ.; цяпер Бабруйскі раён, Магілёўская вобласць. 
  • Максім Ляўкоў — в. Кавалі, Бабруйскі павет, Мінская губ.; цяпер Бабруйскі раён, Магілёўская вобласць.
  • Васіль Каваль — в. Сава, Горацкі павет, Магілёўская губ. (Горкі/Горацкі раён).
  • Аляксей Кучынскі — в. Выдранка, Чэрыкаўскі павет, Магілёўская губ.; цяпер Краснапольскі раён.
  • Ананій Дзякаў — в. Багданаўка, Мсціслаўскі павет, Магілёўская губ. (цяпер Хіславіцкі раён, Смаленская вобласць).

Поўны Спіс дзеячаў Беларусі, расстраляных 29—30 кастрычніка 1937 года можна пабачыць тут.

Ноч паэтаў

Экс-палітвязень: у магілёўскай калоніі бачыў, як бензапіла рэзала твар людзям

Відэааператар і журналіст Вячаслаў Лазараў, які быў рэпрэсаваны ў 2023 годзе, распавёў пра здзекі ў магілёўскай калоніі №15 і жудасныя ўмовы працы зняволеных.

Вячаслава Лазарава затрымалі ў лютым 2023 года. Праз восем месяцаў яго асудзілі да пяці з паловай гадоў пазбаўлення волі, а яго жонку Таццяну Пыцько – да трох гадоў калоніі (пасля апеляцыі жанчыну адпусцілі на волю). Падставай для пераследу стала іх супрацоўніцтва з “Белсатам”. Увесь гэты час іх дачка, якой на той момант быў адзін год, знаходзілася спачатку ў органах апекі, а затым – у бабулі.

Холад, знявагі і здзек

Напрыканцы лістапада 2023 года Вячаслаў Лазараў трапіў у магілёўскую папраўчую калонію №15. Ён прызнаецца, што чакаў хоць нейкай палёгкі пасля СІЗА – магчымасці ўбачыць неба, крыху адчуць паветра. Але рэальнасць аказалася куды страшнейшай.

“Калі мяне прывялі да начальніка калоніі, я пачаў размаўляць на беларускай мове, але мяне выгналі. Так адбывалася пяць разоў запар. Потым начальнік калоніі сказаў: “Ты супрацоўнічаеш з “Белсатам”? – Яны пра мяне кепскія рэчы пісалі. Ты ведаеш, што калі табе на вочы патрапіць вадкасць для апрацоўкі дрэваў – ты застанешся сляпым? Ага, у цябе задраны каўнерык – значыць, 15 сутак”. Так я ўпершыню трапіў у ШІЗА, з якога не вылазіў: за першыя паўгода я правёў там 80 дзён” – распавёў Вячаслаў Праваабарончаму цэнтру “Вясна”.

Ён апісвае ШІЗА як месца, дзе чалавека ламалі маральна і фізічна. Там – лёд на сценах, ложак на ланцугу без матраца, адзін халодны камплект адзення з надпісам «ШІЗА». Спаць можна толькі па паўгадзіны, бо прачынаешся ад холаду.

“Міску з ежай спецыяльна акунулі ў кашу, каб яна з яе сцякала, працягнулі яе ў акенца і смяяліся. І яшчэ казалі, што нешта дадалі туды. Я адразу зразумеў, што гэта здзек і не дакрануўся да ежы. Калі аддаваў назад, яшчэ засунуў туды кубак з гарбатай – каб так паказаць свой пратэст. На здзіўленне, кантралёр паглядзеў і нічога не сказаў” – кажа былы палітвязень.

Паводле Вячаслава, хоць фізічнага гвалту да палітвязняў ён не назіраў, маральны ціск быў паўсюль. Іх спрабавалі прымусіць да прыніжальнай працы, напрыклад, падбіраць недакуркі.

“Калі б я пагадзіўся праз няведанне, мяне б таксама перавялі ў нізкі статус. Але калі я паспрабаваў адмовіцца, мяне тут жа паспрабавалі выкрыць у тым, што я прытрымліваюся зладзейскіх паняццяў, а гэта фармальна забаронена. Тады я тлумачыў, што я не палю, таму для мяне гэта зневажальна, але я не адмаўляюся ад іншай працы. Але акрамя таго, яны могуць даць табе заданне перанесці ў адзіночку цяжкія рэчы – а гэта немагчыма. І калі ты просіш дапамогі, то гэта расцэньваюць як адмову ад працы. Вядома, у абодвух выпадках табе даюць парушэнні і закідваюць у ШІЗА. Я ўжо прыняў, што хутка ў мяне будзе 411-ы артыкул і змірыўся, але потым ціск прайшоў і пра мяне неяк забыліся” – распавёў Вячаслаў.

Умовы працы пагражаюць жыццю

Праца ў калоніі – цяжкая і небяспечная. Хоць афіцыйна працоўны дзень доўжыцца з 8 да 16, зняволеныя часта застаюцца да позняга вечара. Найбольшая частка працуе на дрэваапрацоўцы.

“На прамзоне я бачыў больш здарэнняў, чым за ўсё жыццё. Праз умовы працы выляталі бярвёны, ударалі па руках і нагах. Я бачыў, як адлятала бензапіла і рэзала твар людзям. Станкі настолькі старажытныя, што адна з дэталяў стрэліла ў столь і адрыкашэціла зусім побач з адным палітвязнем – а важыла яна кілаграм 20. Проста цуд, што яна не забіла яго” – адзначае былы палітвязень.

За сваю працу вязні атрымліваюць толькі сімвалічны заробак – каля сямі рублёў. Пры гэтым частку могуць вылічваць у якасці “кампенсацыі шкоды”. Асабліва цынічным, паводле Вячаслава, было тое, што частка вытворчасці працуе на вайсковыя патрэбы.

“Гэта тычылася і дэталяў, і адзення на швейнай вытворчасц. Адмовіцца было немагчыма, галоўная задача там – захаваць здароўе. Бальнічны там, дарэчы, давалі толькі з тэмпературай за 38. Я двойчы ляжаў у лякарні з пнеўманіяй пасля ШІЗА. Часцей людзі ідуць па дапамогу не да медыкаў, а адзін да аднаго: там жа сядзяць розныя людзі – ад дактароў да псіхолагаў. Таму ўсе імкнуліся дапамагаць адзін аднаму і абменьвацца інфармацыяй пра тыя ж памілаванні”.

У верасні 2025 года, праз два з паловай гады зняволення Вячаслаў стаў адным з тых, каго прымусова перамясцілі на тэрыторыю Літвы.

Фотаздымак: Праваабарончы цэнтр “Вясна”

Кітайцы захацелі зямлю пад Чавусамі пад сельскую гаспадарку

Кітайская дэлегацыя на чале з намеснікам старшыні Асацыяцыі кітайскіх прадпрымальнікаў правінцыі Шэньсі Чжэн Чжывэем наведала Чавускі раён.

Кітайская дэлегацыя абмеркавала з кіраўніцтвам раёна магчымыя перспектывы супрацоўніцтва ў сельскай гаспадарцы. Важнай часткай візіта таксама было знаёства з інфраструктурай і зямельнымі ўгоддзямі Чавускага раёна.

“У планах супрацы двух бакоў – стварэнне юрыдычнай асобы кітайскай кампаніяй, арэнда зямель і вырошчванне агракультур” – паведамляе chausynews.by.

Гэты візіт паказвае, што кітайскі капітал зацікаўлены не толькі беларускай тэрыторыяй, праз якую можна дастаўляць тавары ў еўрапейскія краіны, але і магчымасцямі эксплуатацыі сельскай гаспадаркі і прыродных рэсурсаў.

Сотни миллионов долларов пустили коту под хвост в Черикове

Крепкие хозяйственники прячут в закрытых документах историю того, как похоронили солнечную электростанцию в Черикове и положили на плечи налогоплательщиков долг в сотни миллионов долларов.

Как проект на $173 миллиона стал проблемой для властей

Когда британский инвестор собрался вкладываться в самую большую солнечную электростанцию в Черикове, ему обещали все блага мира и, само собой, покупку электроэнергии по выгодным для частника тарифам.

Однако, вскоре инвестор убедился в том, что верить беларуским властям нельзя ни в чем. Они, по своему усмотрению, изменили правила игры и разгромили бизнес за несколько месяцев.

История эта тянется уже одиннадцать лет. в 2014 году власти выделили под строительство 220 гектаров в Чериковском районе.

Дело затянулось: лишь в 2017-м появился бизнес-план, а в 2018-м началось строительство. К тому времени сумма инвестиций достигла 173,2 миллиона долларов. Однако тут начались непонятки с тарифами.

Оказалось, что сделка крайне невыгодна для Беларуси – как будто раньше об этом не знали.

В конце концов тарифы согласовали но, лишь потому, что инвестор мог подать в суд, потребовать вернуть убытки и возместить упущенную выгоду, а сумма законных требований могла превысить 500 миллионов долларов.

Согласование тарифов прошло не без участия “хозяина” – Александр Лукашенко собственной рукой подписал непубличное распоряжение «О тарифах на электрическую энергию», которое закрепило согласованные условия.

От включения к отключению: как власти передумали

Еще два года ушло на бюрократические проволочки, а когда в 2022 году электростанцию все же подключили к общей сети, смешала все карты война.

Крепкие хозяйственники вдруг задались вопросом: а почему это недружественные государства зарабатывают на “зеленой” энергетике Беларуси?

На стол Лукашенко лег закрытый доклад о:

  • 18 представителях подобных бизнесов;
  • их заработке за 2021 год.

Когда же стало известно о том, что чериковский инвестор заработал больше всех, вопрос с буржуином решили моментально.

Электростанцию отключили от сети, по-быстрому сварганили какое-то решение “депутатов”, а Лукашенко, уже новым специальным указом для служебного пользования, аннулировал индивидуальные условия для станции в Чериковском районе.

Якобы, выяснилось, что по закону линии электропередачи и подстанции должны находиться в «исключительной собственности государства» и электростанция в Черикове “нарушает энергетическую безопасность Республики Беларусь”.

Начались суды. Беларуское, карманное судопроизводство не желало принимать во внимание то, что до 2015 года электроэнергию покупали у частников и это никак не влияло на энергетическую безопасность. Во всю заработал принцип “иногда не до законов”.

Международный скандал и последствия для бюджета

В январе 2024 года солнечную станцию национализировали именем революции и попытались продать с аукциона. Дурака-покупателя не нашли.

А инвестор, между тем, потребовал у властей Беларуси компенсацию, равную полной рыночной стоимости его инвестиций и дело вышло на международный уровень, где действуют цивилизованные, а не лукашенковские законы.

Пауки в банке зашевелились и стали решать, кому разбираться с проблемой.

Министерство экономики указывало на могилевский облисполком, исполком кивал на министерство. Крайним оказалось Минэкономики.

Что теперь имеют беларусы, благодаря мудрым декретам и указам Лукашенко, с его патологической ненавистью к тем, кто осмеливается богатеть, не спрашивая у него? Один только первый взнос на судебную тяжбу обойдется нашей нищей стране в 200 тысяч долларов.

Поскольку же шансов выиграть дело в независимом суде у беларуской стороны нет, убытки от “зеленой” энергетики на лукашенковский манер могут вырасти в разы. Правда, ударит это не по карману самого Лукашенко, а по рядовым налогоплательщикам.

Скрыть этот скандал за документами для внутреннего пользования и непубличными жульничествами уже не выйдет: в распоряжении портала “Зеркало” попало более 60 документов, включающих переписки между министерствами и ведомствами, в деталях иллюстрирующих то, как власти Беларуси вероломно обманули британского инвестора и сами оказались в яме, которую рыли другому.

Фото из открытых источников.

Памёр палітык і журналіст з Хоцімска Валерый Каранкевіч

Журналісцкая супольнасць Магілёўскага рэгіёна панесла страту – учора пайшоў з жыцця Валерый Каронкевіч.

Валерый Міхайлавіч Каранкевіч нарадзіўся ў 1955 годзе. Усё яго жыццё было цесна звязана з Хоцімшчынай. Тут ён узначальваў буйное сельскагаспадарчае прадпрыемства, быў першым намеснікам старшыні райвыканкама.

З прыходам да ўлады так званых «моцных гаспадарнікаў» Каранкевіч палічыў немагчымым працягваць працу чыноўнікам. 

Ён далучыўся да Партыі БНФ і пачаў актыўна займацца палітычнай дзейнасцю. 

У Хоцімску ў яго была своеасаблівая грамадская прыёмная – людзі ішлі да Валерыя Міхайлавіча з надзеяй на дапамогу там, дзе мясцовая ўлада аказвалася бяссільнай.

Ён неаднаразова ўдзельнічаў у выбарчых кампаніях у якасці кандыдата ад БНФ.

Каранкевіч цесна супрацоўнічаў з магілёўскім рэгіянальным парталам 6tv.by, дзякуючы чаму жыццё Хоцімшчыны гучала ў медыйнай прасторы. Яго тэксты былі пра людзей, праблемы і надзеі – заўсёды шчырыя і бескампрамісныя.

Абставіны смерці Валерыя Каранкевіча пакуль невядомыя. Вядома, што трагедыя здарылася ўчора ў першай палове дня, цела Валерыя Міхайлавіча знайшлі ў яго дома. Ёсць падставы меркаваць, што апошнія гады пераслед з боку спецслужбаў аказаў уплыў на яго стан здароўя.

Светлая памяць. 

Успамін пра Валерыя Міхайлавіча застанецца ў сэрцах усіх, хто яго ведаў і шанаваў.

Беларусы ў Варшаве і Вільні патрабуюць ад Германіі пакарання для садыста з Бабруйска

Каля амбасады Германіі ў Варшаве прайшоў пікет з патрабаваннем прыцягнення да адказанасці экс-турэмшчыка з Бабруйска Дзмітрыя Шынвізэ, які пераехаў у ФРГ.

Дзмітрый Шынвізэ, працуючы начальнікам аператыўна-рэжымнай часці калоніі №2 Бабруйска, непасрэдна займаўся фізічным і псіхалагічным гвалтам над палітвязнямі. А пасля звальнення з працы атрымаў нямецкія дакументы па праграме рэпатрыяцыі і спакойна жыве ў дэмакратычнай Германіі.

Арганізатарам акцыі, у якой 4 кастрычніка ўзялі ўдзел каля 20 чалавек, выступіла міжнародная арганізацыя беларускіх нацыяналістаў “Рух” пры падтрымцы Беларускай асацыяцыі палітвязняў “Да Волі”. 3-га кастрычніка падобны пікет праходзіў каля нямецкай амбасады ў Вільні.

Удзельнікі пікету ў Варшаве мелі намер перадаць у амбасаду зварот на адрас урада ФРГ, аднак ахова дыппрадстаўніцтва яго не прыняла, спаслаўшыся на выходны дзень, і параіла прынесці дакумент 6 кастрычніка альбо выслаць праз пошту.

Адносна Шынвізэ, як адзначана ў звароце, маюцца абгрунтаваныя падазрэнні, што ён “здзяйсняў катаванні” і дапусціў “іншыя цяжкія парушэнні правоў чалавека ў Беларусі”, піша выданне “Позірк”.

“Згодна з паведамленнямі СМІ, ён, як мяркуецца, атрымаў нямецкія дакументы як позні перасяленец (статус, які дае права на нямецкае грамадзянства адразу пасля прыбыцця ў краіну) і цяпер, верагодна, пражывае пад імем Дзімітрый Шонвізе (Dimitri Schönwiese) у Шверыне. – гаворыцца ў дакуменце – Сведчанні беларускіх палітвязняў пацвярджаюць сістэматычныя кпіны, а таксама іншыя псіхалагічныя і фізічныя акты гвалту, здзейсненыя Шынвізэ ў калоніі № 2″.

“Гэтыя дзеянні кваліфікуюцца як катаванні і бесчалавечнае абыходжанне, якія могуць разглядацца як злачынствы супраць чалавечнасці і ў Германіі могуць пераследавацца на падставе прынцыпу ўніверсальнай юрысдыкцыі ў адпаведнасці з параграфам № 7 Закона аб злачынствах супраць міжнароднага права (VStGB)” – адзначана ў звароце.

У сувязі з гэтым падпісанты дакумента патрабуюць абавязаць Федэральную пракуратуру і профільныя аддзелы Федэральнага ўпраўлення крымінальнай паліцыі “ініцыяваць папярэдняе расследаванне і распачаць вытворчасць паводле VStGB (уключаючы эпізоды катаванняў і незаконных пакаранняў), выкарыстоўваючы доказы і сведкавыя паказанні пацярпелых і праваабарончых арганізацый”.

Падпісанты звароту таксама патрабуюць “забяспечыць абарону сведкаў і ахвяр, якія пражываюць у Еўразвязе, а таксама гарантаваць абмен матэрыяламі з адпаведнымі механізмамі ААН, у прыватнасці з Камітэтам супраць катаванняў”.

Пра тое, што экс-турэмшчык Шынвізэ пераехаў у Германію, мае статус позняга перасяленца на падставе нямецкіх каранёў, 13 жніўня паведаміла “Наша ніва”. Сярод іншага медыя прывяло сведчанні былых вязняў, якія зазналі жорсткае абыходжанне з боку згаданай асобы.

Калаж: тэлеграм-канал “Мая краіна Беларусь”

Расійскі дрон упаў на тэрыторыі Магілёўскай вобласці – паведамляюць сведкі

Расійскі дрон упаў на ўсходзе Магілёўскай вобласці. Неафіцыйная інфармацыя аб гэтым паступіла непасрэдна Мogilev.media.

Здарэнне адбылося 16 верасня. Падзенне ваеннага беспілотніка суправаджалася грохатам. Больш дакладнае месца падзенне дрона вядома рэдакцыі, але з прычыны бяспекі крыніц інфармацыі, мы не ўказваем яго ў гэтым тэксце.

Паводле сведак, гэта першы такі выпадак на Магілёўшчыне. Пры гэтым, мясцовым жыхарам на тэлефоны прыходзілі СМС-паведамленні-папярэджанні “аб нераспаўсюдзе недакладнай інфармацыі”. Як лічаць сведкі, гэтыя папярэджанні паступалі ад спецслужб.

Фотаздымак: Middle East Images/picture alliance