Як Халуі ў Асіповіцкім раёне ператварыліся ў Ліпень

Жыхары вёскі Халуі на Асіпоўшчыне прасілі Прэзідыум ЦВК Саюза ССР перайменаваць населены пункт. Ім было крыўдна.

Цікавую гісторыю распавяла газета “Асіповіцкі край”. Яна тычыцца аграгарадка Ліпень, які да 1926 года насіў немілагучную назву Халуі.

Халуі там не жылі, а слова азначала пляценую запруду для лоўлі рыбы.

Паводле версіі асіповіцкіх гісторыкаў, перайменаванне ў Ліпень адбылося ў 1926 годзе з дазволу Прэзідыума ЦВК Саюза ССР і, магчыма, у гонар пяцігоддзя заканчэння савецка-польскай вайны.

Часы тады былі баявыя. Мяняліся не толькі адкрыта неблагазвучныя назвы населеных пунктаў, але і тапонімы, якія не падабаліся большавікам з-за сваёй празмернай рэлігійнасці. Так мястэчка Ігумен стала Чэрвенем.

У любым выпадку, для жыхароў аграгарадка Ліпень наступны год будзе юбілейным – 100-годдзе існавання пад новай назвай.

Фота раённай газеты.

Кіраўнік Асіповічаў: кадры трэба не мяняць, а шукаць, бо іх проста няма

Геворг Мелканян даў першае інтэрв’ю на новай пасадзе. Падаецца, ён трапна вызначыў балючыя кропкі Асіповіцкага раёна.

У інтэрв’ю раённай газеце Геворг Мелканян распавёў, на чым плануе засяродзіць увагу як кіраўнік Асіповіцкага раёна.

Згодна з яго словамі:

  • цэнтральныя вуліцы ў нармальным стане, але ў «закутках» яшчэ хапае месцаў, дзе людзі вымушаны хадзіць у гумавых ботах;
  • ключавая праблема раёна – сельская гаспадарка. Там востра не хапае кадраў – іх трэба не мяняць, а шукаць, бо іх сапраўды няма;
  • важна асабіста пазнаёміцца з калектывамі і кіраўнікамі, зразумець, хто гатовы працаваць, а хто, магчыма, выгарэў ці мае патрэбу ў матывацыі;
  • Асіповіцкі раён павінен вярнуцца ў тройку лідараў Магілёўскай вобласці па ўзроўні сацыяльна-эканамічнага развіцця.

Мелканян не плануе пачынаць з аўралу. Спачатку ён ацэніць сітуацыю, асабіста наведаўшы кожнае прадпрыемства раёна.

Добрай навіной, на яго думку, з’яўляецца тое, што сельская гаспадарка дае толькі пяць працэнтаў выручкі Асіповіцкага раёна, а астатнія 95 працэнтаў гэта развітая прамысловасць, адна з наймацнейшых у вобласці.

Разлік Мелканяна на тое, што прамысловасць дапаможа «пацягнуць» за сабой сельскую гаспадарку, можа даць вынік. 

Тым больш, новы старшыня райвыканкама не збіраецца мірыцца з кіраўнікамі, што сядзяць у сваіх крэслах толькі таму, што «нікому не замінаюць». 

Па меркаванні Мелканяна, гэта і нараджае застой. Нельга сказаць, што ён адкрыў Амерыку, але нельга не прызнаць і таго, што перад намі даволі рэдкі выпадак, калі прадстаўнік уладнай вертыкалі назваў рэчы сваімі імёнамі.

Фота: раённай газеты.

У Асіповічах дальнабойшчык адпачываў у кафэ і пабіў хлопца

Пасля рэйсу асіповіцкі вадзіцель-дальнабойшчык, адпачываючы ў кафэ, збіў аднаго з наведвальнікаў.

Пасля вяртання з рэйсу 47-гадовы вадзіцель-дальнабойшчык выпіваў у адным з кафэ Асіповічаў. Там ён пасварыўся з адным з наведвальнікаў – 23-гадовым хлопцам. Слова за слова – і сварка перарасла ў бойку. Досвед перамог маладосць. Дальнабойшчык збіў хлопца.

Цікава, што сам ён не памятаў падрабязнасцяў здарэння і быў здзіўлены сваімі паводзінамі на відэа з камер назірання.

Узбуджаная крымінальная справа.

Фота ілюстратыўнага характару з адкрытых крыніц.

Прызначаны новыя старшыні Асіповіцкага, Хоцімскага і Краснапольскага раёнаў

Усе яны маюць прамое дачыненне да ранейшых правалаў.

Усе новыя кіраўнікі трох раёнаў Магілёўшчыны – выпускнікі сельскагаспадарчай акадэміі. У іх шмат дыпломаў аб «вышэйшай адукацыі» і не менш правалаў на ранейшых месцах працы.

Дыплом за дыпломам

Краснапольскі раён узначаліў ураджэнец Чавусаў Аляксандр Яфімчыкаў. На ягоным прыкладзе зразумела, адкуль у беларускіх кіраўнікоў бяруцца па тры дыпломы. Сельскагаспадарчую акадэмію ён скончыў у 2006 годзе, а ўжо ў 2007 атрымаў другі дыплом. Само сабой, у набор уваходзіць і акадэмія кіравання.

Яфімчыкаў працаваў галоўным аграномам, старшынёй двух сельгаспрадпрыемстваў, першым намеснікам старшыні Касцюковіцкага райвыканкама і нават два гады ўзначальваў Чавускі райвыканкам. А пасля – раптоўна пайшоў у фермерства.

Яфімчыкаў

Хоцімскі старшыня стаў Асіповіцкім

Для Геворга Мелканяна прызначэнне старшынём Асіповіцкага райвыканкама – крок уверх, бо Хоцімскі раён не самы прэстыжны ў вобласці. 

Мелканян працаваў інжынерам-гідратэхнікам у Чачэрску, узначальваў сельскагаспадарчае прадпрыемства «Батвінава» і нават Чачэрскі фізкультурна-спартыўны клуб «Ураджай».

Пазней ён пераехаў у Бабруйскі раён, дзе з 2016 года працаваў намеснікам дырэктара і дырэктарам ПМК-84. 

У ліпені 2021 года яго прызначылі старшынём Бабруйскага раённага савета «дэпутатаў», а потым – кіраўніком Хоцімшчыны.

МелканянУ Хоцімску – Дзівакоў

Ураджэнцу Слаўгарада Аляксандру Дзівакову – 50 гадоў. Сельскагаспадарчую акадэмію ён скончыў у 1997 годзе і пачаў кар’еру чыноўніка інспектарам па ахове працы ў райсельгасхарчы Лёзненскага райвыканкама. 

Пасля працаваў у аблсельгасхарчы і быў першым намеснікам старшыні Шклоўскага райвыканкама.

Хоцімшчына далёка не самы «перадавы» раён вобласці, аднак цяпер Дзівакоў атрымаў даволі самастойную пасаду.

Дзівакоў

На першы погляд замена Лукашэнкам адразу трох кіраўнікоў раёнаў – сур’ёзны кадравы крок. Аднак біяграфіі Яфімчыкава, Мелканяна і Дзівакова сведчаць: вялікіх прарываў ні ў Асіповічах, ні на Краснапольшчыне, ні на Хоцімшчыне чакаць не даводзіцца.

Урэшце, Лукашэнка, мяняючы шыла на мыла, гэтага і не чакае. Пры прызначэнні ён не выпадкова заўважыў: усе прызначаныя кіраўнікі маюць прамое дачыненне да раней дапушчаных правалаў.

Фота: mogilev.in.

Дзень у гісторыі. 17 лістапада. Заснаванне Асіповічаў

Міжнародны дзень студэнтаў. 

Свята было заснавана ў 1941 годзе ў Лондане на міжнароднай сустрэчы студэнтаў краін, якія змагаліся супраць фашызму, у гонар студэнтаў Чэхаславакіі – герояў Супраціўлення, што пацярпелі ў 1939 годзе падчас расправы са студэнцкай дэманстрацыяй у акупаванай немцамі Празе.

28 кастрычніка 1939 года пражскія студэнты і іх выкладчыкі выйшлі на дэманстрацыю, каб адзначыць гадавіну ўтварэння Чэхаславацкай дзяржавы – 28 кастрычніка 1918 года. Падраздзяленні акупантаў разагналі дэманстрацыю, па яе ўдзельнікам быў адкрыты агонь. 

Адзін са студэнцкіх лідэраў Ян Оплятал загінуў. Яго пахаванне 15 лістапада 1939 года зноў перарасло ў акцыю пратэсту. У адказ нацысты закрылі ўсе чэшскія вышэйшыя навучальныя ўстановы, звыш 1200 студэнтаў былі арыштаваныя і зняволеныя ў канцлагер Заксэнхаўзен. 9 студэнтаў і актывістаў студэнцкага руху пакаралі смерцю 17 лістапада. Гэтая дата і была абраная сімвалічным днём, як напамін аб трагічных падзеях таго часу.

17 лістапада 1973 году ў Грэцыі студэнты чацьвёра сутак абаранялі будынак Тэхнічнага ўніверсітэта ў Афінах, пратэстуючы супраць дыктатуры. Студэнты былі расстраляныя танкамі, гэтая падзея стала пачаткам падзення рэжыму «чорных палкоўнікаў».

17 лістапада 1989 году ў Празе дэманстрацыю да 50-годдзя падзей 1939 года пачалі мясцовыя камсамольцы. Але жадаючых прыняць удзел сярод афіцыйных арганізацый не было. Тады камсамольцы звярнулася па дамамогу да міжнароднай арганізацыі студэнтаў. Акцыя была санкцыяваная і на яе прыйшло 30 тысячаў студэнтаў, выкладчыкаў. Паліцыя жорстка разагнала дэманстрантаў. У знак пратэсту на дзеянні ўладаў студэнты на наступны дзень абвясцілі страйк, а 21 лістапада на вуліцы Прагі выйшла болей за 200 тысячаў дэманстрантаў. З гэтых падзеяў пачалася аксамітная рэвалюцыя.

Сёння Міжнародны дзень студэнтаў з’яўляецца сімвалічным аб’яднаннем студэнтаў усіх факультэтаў і ўсіх навучальных устаноў свету.

1870 год. У Хоцімску нарадзіўся Сяргей Блажко

Беларускі, рускі і савецкі астраном, член-карэспандэнт АН СССР.

Працаваў у абсерваторыі Маскоўскага ўніверсітэта, быў яе дырэктарам, прафесарам і загадчыкам кафедраў астраноміі, астраметрыі МДУ.

Больш за 20 гадоў узначальваў Камісію па вывучэнні зменных зорак пры астранамічнай радзе АН СССР.

Асноўныя даследваванні прысвечаны вывучэнню зменных зорак і практычнай астраноміі. З 1895 сістэматычна фатаграфаваў зорнае неба з мэтай выяўлення зменных зорак, чым паклаў пачатак багатай калекцыі «шкляной бібліятэкі»  абсерваторыі.

У 1904 годзе апаратурай уласнай канструкцыі адным з першых у свеце сфатаграфаваў спектры двух метэораў і даў правільнае іх тлумачэнне. Прапанаваў новы метад выяўлення малых планет.

Аўтар шэрагу арыгінальных канструкцый астранамічных прыбораў, трох падручнікаў па астраноміі.

Сяргей Блажко

1872 год. Дата заснавання горада Асіповічы.

Была пабудавана станцыя Лібава-Роменскай чыгункі, з якой пачалося фармаванне горада. Сваю назву станцыя, а ў далейшым і горад, атрымалі ад размешчанай за два кіламетры вёскі Асіповічы.

Асіповічы

Грамадзяне Асіповіч трапіліся ў фотапасткі

Барацьба з тымі, хто стварае несанкцыянаваныя звалкі ў Асіповічах, дасягнула апагея.

Высокія тэхналогіі прыйшлі на дапамогу асіповіцкаму УКП ЖКГ у бітве з нізіннымі страсцямі тых, хто арганізоўвае ў горадзе несанкцыянаваныя сметнікі.

Прыборы фотафіксацыі, ўстаноўленыя ў месцах, дзе здзяйсненне правапарушэнняў найбольш верагоднае, спрацавалі дакладна, паказаўшы, што:

  • на кантэйнерную пляцоўку каля яўрэйскіх могілак грамадзянін вывез бой шыфера;
  • у ваколіцах пасёлка Ялізава мясцовы жыхар вывез асабістае смецце;
  • на кантэйнерную пляцоўку па вуліцы Чкалава жыхар шматкватэрнага дома вывез адыходы са свайго агарода.

Першы грамадзянін ужо аштрафаваны на 420 рублёў, а справы двух другіх жыхароў пакуль яшчэ разглядаюцца, але, падаецца, нічога добрага іх таксама не чакае.

Застаецца толькі дадаць, што высокія тэхналогіі, якія дабраліся-такі да Асіповіч і пасеялі паніку сярод парушальнікаў, у цывілізаваных краінах выкарыстоўваюцца дзесьці з сярэдзіны мінулага стагоддзя.

Фота раённай газеты “Асіповіцкі край”.

З’ездзіць за пакупкамі жыхарам Ялізава прапануюць два разы на месяц

Жыхары мікрараёна Прыгарадны ў Ялізаве Асіповіцкага раёна засталіся зусім без магазіна, але ім зрабілі “ласку” – два разы на месяц аўтобус давязе іх да магазінаў у цэнтры пасёлка.

“У сувязі з закрыццём крамы райпо ў мікрараёне Прыгарадны прапрацавана пытанне падвозу пажылых грамадзян да гандлёвых аб’ектаў, размешчаных у цэнтры пасёлка.  Пайшло насустрач горадаўтваральнае прадпрыемства: аўтобус філіяла “Ялізава” ААТ “Гродзенскі шклозавод” прадастаўлены на перыяд з 1 лістапада па 31 сакавіка ў першы і трэці аўторак месяца. Час вызначаны 10:00-12:00” – піша раённая газета “Асіповіцкі край”, азначаючы, што першая паездка адбылася 4 лістапада.

Паводле выдання, людзі з Прыгараднага задаволены такой альтэрнатывай адзінаму магазіну, які быў каля іх. Верыцца ў гэта з цяжкасцю, але незадаволеных галасоў не чуваць. Затое “Асіповіцкі край” сцвярджае, што новая рэчаіснасць, усталяванню якой паспрыялі сельвыканкам і дэпутат райсавета па Ялізаўскай акрузе Алег Гербач, зрабіла жыццё жыхароў пасёлка лепей і камфортней.

Фотаздымак: тэлеграм-канал “Асіповіцкі край”

В Осиповичах проанализировали феномен нищенства

Оказалось, сами осиповчане живут зажиточно, а нищие съезжаются сюда из других районов Могилевщины.

Рассуждать о нищенстве в стране, где процветание объявлено состоявшимся фактом – занятие опасное. Осиповичские исследователи этой проблемы старались, как могли, постоянно сдвигая ракурс внимания в сторону религии, помощи бомжам, оказываемой различными службами и черной неблагодарности от асоциальной прослойки населения.

Был даже проведен опрос среди подписчиков телеграм-канала газеты о том, как поступают осиповчане, когда у них просят милостыню. 

Исследование показало, что: 

  • 39 процентов респондентов опускают глаза и проходят мимо;
  • 38 процентов ищут мелочь в карманах;
  • 15 процентов вступают в диалог и пытаются выяснить, на что человек собирает деньги;
  • 4 процента оказывают другую помощь.

Все бы ничего, но любые социологические исследования в стране, где власти страшно опасаются общественного мнения, чреваты  последствиями. 

Вот и осиповичским журналистам проскочить между капельками дождя не удалось. Чтобы сгладить углы, пришлось подчеркнуть, что  “к счастью, бездомные на улицах нашего города наблюдаются нечасто, и все они, как правило, из других районов”. 

Ситуация стала комической. Получилось что нищета плодится в других регионах Могилевщины, а в благополучные Осиповичи нищие съезжаются в надежде на то, что зажиточное осиповчане подадут больше, чем жмоты из Быхова, жадины из Чаус и могилевские скупердяи.

Фото иллюстративного характера из открытых источников.

В Осиповичах три дня подряд будут вывозить мусор

В Осиповичах серьезно взялись за мусор на участках – создаются площадки для крупногабаритных отходов, а растительность буду вывозить мусоровозом три дня подряд

В течение трех дней у жителей Осипович будет возможность избавиться от растительного мусора. Его будет вывозить трактор или мусоровоз. 

Есть несколько нюансов:

  • стебли растений, мелкие ветки должны быть связаны;
  • отходы растительности могут быть в мешках, пакетах и другой упаковке;
  • отходы могут быть навалом – в случае если собственник отходов загружает их в трактор самостоятельно.

И на этом коммунальники Осипович не останавливаются. Они задались вопросом: куда людям девать крупногабаритные отходы? И вот местное УКП ЖКХ решило оборудовать в райцентре шесть площадок для их сбора. 

Площадки введут в эксплуатацию в конце года, но бетонные фундаменты, в обозначенных властями местах, уже появились. 

Теперь, надо полагать, с мусором в Осиповичах проблем не возникнет. Как-никак коммунхоз уже ставит правильные вопросы и дает на них вполне внятные ответы.

Фото районной газеты “Асіповіцкі край”.

Удалось, наконец, выяснить, какие сооружения в Осиповичах самые высокие

Журналисты газеты “Асіповіцкі край” составили топ-2 самых высоких сооружений района.

Оказывается, что самыми высокими сооружениями Осиповичского района сегодня можно считать:

  • мачту телеретранслятора, достигающую 158 метров;
  • трубу мини-ТЭЦ, высотой 120 метров.

Сооружения, нет слов, высокие, но в целом Осиповичи уже не те, что раньше.

“Когда-то в этом списке лидировали опоры антенного комплекса радиопередающего центра в Сосновом высотой 257 и 353 метра” предаются ностальгии газетчики.

Что поделаешь? Мельчаем, былое величие уже в прошлом. И здания становятся год от года становятся все ниже, и среди людей все реже встречаются богатыри, и новостей в Осиповичах особых нет. Приходится довольствоваться измерением мачт и труб. Хоть какое-то занятие.

Впрочем, в других районах Могилевщины и этого нет. Сплошь водонапорные башни, которые от земли два вершка.

Фото районной газеты “Асіповіцкі край”.